Różyczka należy do chorób, z którymi nieczęsto mamy styczność. Dzieje się tak dlatego, że występuje niezwykle sporadycznie, głównie u osób płci męskiej, rzadziej u dziewcząt i kobiet. Spowodowane jest to na pewno systemem profilaktycznych szczepień, którym w Polsce obejmuje się dzieci od najmłodszych lat życia. Pomimo tego, że różyczka nie występuje szczególnie często, warto wiedzieć, jakie daje objawy i w jaki sposób można ją leczyć, bowiem powikłania po różyczce mogą być niezwykle groźne.

Czym jest różyczka?

Różyczka jest to wysypkowa choroba zakaźna, przenoszona najczęściej drogą kropelkową lub przez łożysko. Wywołują ją rubiwirusy z rodziny Togaviridae. Różyczka jest chorobą o łagodnym przebiegu – najczęściej diagnozuje się ją u dzieci i młodych mężczyzn. Obserwuje się także wzrost zachorowań na różyczkę w okresie zimowo-wiosennym.

Różyczka nie jest chorobą, która stwarza trwałe i poważne zagrożenie zdrowia i życia dla osoby chorej. Wyjątkiem są tu kobiety w ciąży – zakażenie różyczką w okresie pierwszego trymestru ciąży może bowiem sprawić, że noworodek przyjdzie na świat z tzw. zespołem Gregga, objawiającym się upośledzeniem narządu słuchu i wzroku oraz wadami układu nerwowego i sercowo-naczyniowego.

Objawy różyczki

Do zakażenia wirusem różyczki dochodzi zazwyczaj drogą kropelkową. Okres wylęgania trwa od 2 do 3 tygodni. Co ważne, od około 7 dni przed wystąpieniem wysypki aż do nawet 8 dni po jej ustąpieniu chory jest nosicielem wirusów chorobowych i może nimi zarażać innych. W związku z tym, w miarę możliwości, należy ograniczać kontakt z chorym w tym okresie w celu zapobieżenia kolejnym zachorowaniom.

Objawy zakażenia różyczką są niecharakterystyczne co oznacza, że bardzo łatwo pomylić je z innymi jednostkami chorobowymi, np. z przeziębieniem czy grypą. Objawami wstępnymi u chorego są bowiem nieduża gorączka, bóle głowy, gardła i bóle mięśniowe, na które narażone są głównie kończyny. Ponadto częste jest także występowaniem nudności i wymiotów, chory nie ma apetytu, a jego organizm jest osłabiony. Układ immunologiczny nie działa poprawnie co sprawia, że u chorych na różyczkę często pojawiają się także choroby oczu, takie jak np. zapalenie spojówek.

Objawami bardziej charakterystycznymi jest powiększenie węzłów chłonnych szyi i potylicy oraz występowanie wysypki na skórze. Ma ona różowawy odcień, plamki mają średnią wielkość, są grudkowate. Wysypka zazwyczaj pojawia się na początku na głowie i twarzy, a w ciągu ok. 3 dni przenosi się na resztę ciała. Wysypka zazwyczaj nie jest swędząca i ustępuje samoistnie.

Leczenie różyczki

Na wirusa różyczki nie wymyślono do tej pory żadnego leku, toteż chorobę leczy się objawowo. Chory musi leżeć w łóżku i unikać kontakty z osobami zdrowymi, aby uniknąć przenoszenia choroby na innych. Osobie zarażonej podaje się środki obniżające gorączkę i łagodzące bóle.

Najskuteczniejsze wydaje się być zapobieganie chorobie. W tym celu stosuje się szczepionki z żywym szczepem wirusa, które podaje się wszystkim dzieciom w wieku 13-14 miesięcy, a następnie uzupełnia się je szczepieniem dzieci w wieku ok. 10-11 lat. Z racji tego, że różyczka może być groźna dla płodów kobiet w ciąży, dodatkowo obowiązkowo stosuje się szczepienie przypominające u dziewczynek w wieku 12 lat.

Różyczki, choć jej przebieg wydaje się łagodny, a choroba sama w sobie nie jest groźna, nie można jej lekceważyć. Źle rozpoznana i leczona może bowiem doprowadzić do powikłań, takich jak krwawienia z dróg moczowych i z dziąseł, wybroczyny na skórze, a także do różyczkowego zapalenia stawów i mózgu czy plamicy różyczkowej.